Αναίρεση του σώματος – λες και γίνεται… ή μήπως γίνεται; Πώς μπορούμε να θεωρήσουμε τη «σωματικότητα» δεδομένη, όταν υβρίδια τεχνολογίας και οργανικότητας βρίσκονται υπό κατασκευήν;

Abdicating the body – as if it could be done! … but can it be done? Can we take “corporeality” for granted, when hybrids of organic technology are in the making?

Η συγκυρία πανδημίας και τεχνολογίας, διαχωρισμού και διαδικτύωσης έχει αποκαλύψει τα πολλαπλά επίπεδα όπου είμαστε όλοι αλληλένδετοι, αλληλεξαρτώμενοι, αδιαχώριστοι ο ένας από τον άλλο. Βιολογικά, και όχι μόνο. Με τρόπο που, αλίμονο, κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει, κατανοείται η κοινή μας μοίρα. Κι ενώ ανακαλύπτουμε, εκ νέου, πως είμαστε κομμάτια ενός ενιαίου οργανισμού, στενά δεμένου με τη Φύση, ευχόμαστε, απλά, όλο αυτό να περάσει – χωρίς να αφήσει ίχνος.

The combination of the pandemic and technology, of separation and connectivity has revealed the multiple levels – and ways – we are all interconnected, interdependent, inseparable from each other. Biologically, and beyond. In a way that, alas, no one can ignore, our common destiny has been revealed. We’ve rediscovered, once again, that we are all part of a single organism, closely linked to Nature, yet we simply wish that all this will pass – leaving no trace.

Τι ύβρις θεέ μου… Δικτυακή συνείδηση.

What hybris, what lack of humility, my god… Net consciousness.

Το Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου, από τις 13.8 έως τις 5.9.2021, αλλά και αυτή η ηλεκτρονική πλατφόρμα γίνονται τόποι όπου εξετάζουμε Εαυτόν και Κόσμον.

The Little Theatre of Ancient Epidaurus, from 13.8 to 5.9.2021, but this electronic platform too will be places to inquire upon Ourselves and the Cosmos.